Baby's worden ook depressief

Hoewel het vaak onopgemerkt blijft omdat het moeilijker te detecteren is dan bij oudere kinderen of volwassenen, baby's raken ook depressief zoals gepubliceerd door de Argentijnse krant pagina 12 in een zeer interessante notitie voor alle ouders.

Daarom "moeten we zeer alert zijn op de aanwijzingen die ons hun emotionele en fysieke ontwikkeling geven om te weten of ze lijden", legt Francisco Palacio Espasa, hoofd van de dienst Kinder- en jeugdpsychiatrie in Genève, uit.

Wanneer de emotionele band tussen de baby en de rest van het gezin positief is, is het kind gelukkig, is gelukkig, zelfverzekerd, geniet van wat het ontvangt, vraagt ​​het de mensen om hem heen en antwoordt met plezier.

Integendeel, wanneer deze affectieve band negatief is, wordt dit voornamelijk weerspiegeld in stemmings- en ontwikkelingsstoornissen.

Hoe te realiseren dat je depressief bent? Verdrietig zijn betekent niet dat de baby de hele dag huilt, het duidelijkste symptoom van depressie is apathie en remming in het initiatief. De depressieve baby lacht heel weinig of glimlacht niet, lijkt niet te reageren op de aangeboden stimuli en reageert niet als hij achterblijft bij een vreemde. Depressieve baby's hebben vaak ook enige ontwikkelingsachterstand zonder andere duidelijke oorzaken, zoals bijvoorbeeld niet lopen tot 17-18 maanden of niet praten tot twee jaar, problemen hebben met slapen en eten.

Een van de oorzaken van depressie bij zuigelingen is het hebben van een depressieve moeder. Wanneer de depressie van de moeder mild is, wordt het probleem meestal opgelost met een goede therapeutische interventie. Wanneer de depressie echter chronisch is en de moeder lange tijd afstandelijk, geïrriteerd en erg vervallen vertoont, kan de baby een grote apathie, een onthechting, een emotionele distantie ontwikkelen, heel weinig verzoeken en ernstige vertragingen in de symbolisatie en in ontwikkeling

Het belang van de relatie van de baby met zijn ouders om depressie te voorkomen is duidelijk. Hoewel er externe factoren zijn die van invloed kunnen zijn op erfelijke of extreme situaties in het gezin, zoals scheiding, verlies, verlatenheid, rouw, enz.