De wetenschap lijkt op het ritme van duizeligheid te gaan als we het hebben over geassisteerde reproductietechnieken.
Een van de meest innovatieve is vitrificatie, waar we over de blog over gaan praten, twee jaar zal duren. Het is een techniek die in het IVI (Valenciaans Instituut voor onvruchtbaarheid) is ontwikkeld en die, in tegenstelling tot conventioneel bevriezen van eieren, een invriesproces is met vloeibare stikstof dat voorkomt dat ijskristallen ontdooien en het embryo beschadigen.
Welnu, deze techniek is nu dubbel gebruikt. We hebben elkaar ontmoet het eerste meisje ter wereld geboren in de zomer na twee vitrificaties. Het is gestatief met verglaasde blastocysten van verglaasde eicellen geselecteerd via een pre-implantatiediagnose (DPI).
Het echtpaar had eerder conventionele technieken ondergaan zoals in-vitrofertilisatie, inseminatie en intracytoplasmatische injectie zonder resultaten te krijgen, dus hebben ze besloten om vitrificatie te proberen.
Ze zijn naar de IVI van Vigo gegaan waar ze twee verglaasde embryo's hebben geïmplanteerd die niet zijn geëvolueerd en eindigen in abortus. Maar de ongebruikte embryo's, van verglaasde eicellen, werden op hun beurt verglaasd in een staat van ontploffing (een 5-dagen oud embryo). Twee ontploffingen werden overgedragen aan de vrouw en afgelopen augustus werd Ines geboren, de eerste baby ter wereld met succes geboren na twee vitrificaties.
Het is onvermijdelijk dat het morele probleem van het bevriezen van een embryo met 5 dagen leven en de pre-implantatiediagnose, dat wil zeggen het selecteren van een genetisch embryo dat geschikter is om te ontwikkelen dan een ander, zich zal voordoen. Ik denk, en het is mijn zeer persoonlijke mening, dat het onsamenhangend is dat ze de technieken in twijfel trekken die alleen helpen om leven te geven als het anderzijds wettelijk is toegestaan om baby's af te breken met 20 weken zwangerschap.
