We zijn ondergedompeld in een dynamiek van overdiagnose van ADHD, zoals is gebeurd in de VS. UU. en Canada in het laatste decenniumen er is een wetenschappelijke en ethische noodzaak om deze overdiagnose te voorkomen.
Dit is wat twee professionals van de Pediatrische Dienst van het Universitair Ziekenhuis Marqués de Valdecilla bevestigen in een werk getiteld 'Is er een overdiagnose van de aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD)?' Het doel van het artikel, gepubliceerd in Evidence in Pediatrics, is analyseren van de mogelijke oorzaken van een huidige overdiagnose van ADHD in onze omgeving en weet hoe het kan worden vermeden.
Het lijkt erop dat ADHD de meest voorkomende neurobehaviorale infantojuveniele pathologie is. Er moet rekening worden gehouden met de hoge prevalentie (in sommige onderzoeken tot 17%), maar de auteurs geven aan dat in geval van neurologische pathologieën, morbide prevalentiecijfers van meer dan vijf procent moeten zeer zorgvuldig worden geïnterpreteerd.
Overdiagnose is de diagnose van een 'ziekte' die nooit potentieel ernstige symptomen of de dood van de patiënt zal veroorzaken. Dit is een belangrijk probleem, omdat het mensen 'ziek' maakt zonder dat het nodig is en leidt tot behandelingen die alleen schade kunnen toebrengen, door geen enkel voordeel voor hun gezondheid te bieden. Het is geen onschadelijk proces, omdat het tal van problemen veroorzaakt, zowel voor de patiënt die eraan lijdt, als voor de extra kosten die dit met zich meebrengt voor de gezondheidszorg.
De impact van diagnose op het leven van patiënten
De symptomen van aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD) hebben een grote impact op de ontwikkeling van het individu en interfereren met hun sociaal, emotioneel en cognitief functioneren, wat significante morbiditeit en disfunctie veroorzaakt, niet alleen bij het kind, maar ook in de groep schoolgenoten en in zijn gezin.
We praten over een aandoening die treft een toenemend aantal kinderen en volwassenen. Als deze geleidelijk toenemende, bijna "epidemische" cijfers kritisch worden geanalyseerd, is het gemakkelijk om de vraag te stellen: is er een dergelijke aandoening of is het een "uitvinding" die veel economische voordelen oplevert bij de behandeling en medicatie van gezonde mensen? Tegenwoordig is het bijna onmogelijk om te bewijzen dat ADHD geen ziekte is, gezien de neuropsychologische en neurobiologische vooruitgang in de studie van deze aandoening. En aan de andere kant is het nog steeds onmogelijk om met zekerheid te bewijzen dat dit het geval is, omdat het nog steeds een specifieke diagnostische test mist en alleen klinische beoordelingsinstrumenten gebruikt.
De groeiende dimensie van het probleem is zodanig dat de Verenigde Naties (VN), via het Kinderfonds van de Verenigde Naties (UNICEF) en de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) ze hebben aandacht gevraagd om de toename te detecteren, nauwelijks gerechtvaardigd door klinische criteria.
Het zijn deze organisaties die professionals in de geestelijke gezondheidszorg van kinderen en jongeren aanbevelen, die naast meer belangstelling voor een correcte en strikte diagnose van ADHD, medicamenteuze behandeling wordt pas vastgesteld na de poging van anderen van psychopedagogische en gedragsmatige aard.
De oorzaken van ADHD
Bij het analyseren van de 'explosieve' toename van gediagnosticeerde gevallen wordt het samenvallen van factoren verhoogd: meer kennis, vroege detectie, effectieve diagnose, betere coördinatie.
Maar zijn er andere redenen die de toename rechtvaardigen? We moeten onszelf afvragen (zoals bij andere neurologische aandoeningen) Bestaat er een verband met 'epidemische' factoren zoals voedseladditieven, zware metalen, terugkerende infectieuze processen.
Misschien (heel misschien) zou ook iets te doen kunnen zijn de psychosociale veranderingen van onze technologische samenleving bedwelmd door een teveel aan informatie. Er is geen oorzaak-gevolg relatie vastgesteld tussen levensstijlen en TDH, maar onze huidige samenleving kan ingrijpen in een grotere disfunctionele aandoening.
De consumptiemaatschappij en de verschuiving naar een materialistische mentaliteit bieden weinig kansen om duurzame aandacht te bevorderen en te trainen, cultuur van inspanning, uitstel van beloning, het gebruik van reflexieve strategieën en de ontwikkeling van effectieve mentale zelfbeheersing.
Grenzen instellen en Georganiseerde gedragsmodellen vertegenwoordigen een belangrijke educatieve inspanning en het vereist tijdinvestering door ouders, een element dat steeds schaarser wordt in geïndustrialiseerde landen en dat ook wordt beïnvloed door de verandering van gezinsmodellen (niet-ouderlijke gezinnen, gescheiden ouders, enz.).
De diagnose ADHD heeft grenzen
En na het analyseren van een reeks gegevens, hebben de auteurs van het artikel dat gezien Het is niet zo "gemakkelijk" als werd gedacht om ADHD te diagnosticeren. In een multicenteronderzoek tussen Belgische en Engelse betaalde psychologen, neurochirurgen en kinderartsen kwamen alle clinici overeen dit diagnostische proces te beschrijven als ingewikkeld en nauw verbonden met de behoefte aan voldoende consulttijd en voldoende voorafgaande klinische ervaring.
Met alle instrumenten die beschikbaar zijn voor degenen die verantwoordelijk zijn voor kinder- en geestelijke gezondheidszorg voor kinderen, is het belangrijk op te merken dat de inclusiecriteria moeten bekend zijn, maar ook de uitsluitingscriteria, aangezien de differentiële diagnose van een mogelijke ADHD breed en heterogeen is, met meerdere neurologische, pediatrische en psychosociale oorzaken.
De diagnose het moet altijd rigoureus worden uitgevoerd door een multidisciplinair team. Bovendien zullen de klinische en contextuele gegevens van de individuele patiënt altijd worden geïntegreerd (inclusief de kenmerken van de ontwikkelingsfase die we overwegen).
'Hiermee kunnen we mogelijk ongepaste diagnoses en farmacologische behandelingen voorkomen en het beleid verbieden om met onze professionele informatie een ongerechtvaardigd alarm te creëren, zowel binnen de algemene bevolking als in de educatieve gemeenschap en onder de medische klasse'.
Ik denk dat het een zeer compleet en interessant werk is dat gegevens oplevert die ik tenminste niet kende, voor iedereen die geïnteresseerd is in het uitbreiden van de informatie, kun je het originele artikel raadplegen.
