Zeven dagen geleden begon ik een kleine serie gewijd aan autoveiligheid bij het reizen met kinderen met speciale behoeften, ik verwachtte dat het continuïteit zou geven en het eerste wat ik moet zeggen is dat het me spijt dat ik heb uitgesteld om je de tweede post te brengen.
Bij die gelegenheid hebben we een overzicht gegeven van speciale behoeften en de informatie uitgebreid met het advies van de American Academy of Pediatrics. Vandaag zullen we praten over wetgeving in dit aspect, evenals over de ervaringen van landen die duidelijke richtlijnen en richtlijnen bieden aan de ouders van deze kinderen, om de meest geschikte veiligheidssystemen in auto's aan te passen.
Ik herinner u eraan dat deze samenvattingen zijn ontleend aan het rapport van de Mapfre Foundation genaamd 'Kinderen met speciale behoeften en hun veiligheid in de auto'. Er zijn veel nationale en internationale wetten en voorschriften die dat bepalen Kinderen met een handicap hebben hetzelfde recht als elke andere persoon om zo onafhankelijk mogelijk te leven, evenals actieve deelname aan de samenleving. Een van de basisprincipes van het Verdrag inzake de rechten van het kind (van de Verenigde Naties) is precies dat "het kind vanwege zijn gebrek aan fysieke en mentale volwassenheid speciale bescherming en zorg nodig heeft, zowel voor als na de geboorte."
Met betrekking tot geestelijk of lichamelijk gehandicapte kinderen geeft artikel 23 van het verdrag aan dat 'zij een volledig en fatsoenlijk leven moeten leiden in omstandigheden die hun waardigheid waarborgen, hen in staat moeten stellen zelfvoorzienend te worden en de actieve deelname van het kind aan de gemeenschap '
Met betrekking tot de rechten van personen met een handicap en met betrekking tot de fundamentele kwestie van toegankelijkheid, de overeenkomstige conventie van de Verenigde Naties verplicht staten om obstakels en barrières voor toegang te identificeren en weg te nemen zodat mensen met een handicap toegang hebben tot hun fysieke omgeving, aan openbare voorzieningen en diensten en informatie- en communicatietechnologieën.
Zitplaatsen voor kinderen met speciale behoeften moeten ook worden gehomologeerd
Autostoelen die zullen worden gebruikt door kinderen met speciale behoeften moet worden goedgekeurd volgens dezelfde technische voorschriften die gelden voor conventionele kinderzitjes: de Europese verordening ECE R44 / 04.
Ervaringen in andere landen:
Canada
In dit land heeft het ministerie van Transport een gids gepubliceerd 'Vervoer van baby's en kinderen met speciale behoeften in privévoertuigen - Een gids voor beste praktijken voor gezondheidswerkers'. De tekst kan worden beschouwd als een van de meest complete documenten die momenteel aan dit onderwerp zijn gerelateerd.
Het doel van de gids is om beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg nuttige informatie te verstrekken over het vervoer in de privéauto van kinderen en baby's met speciale behoeften
Er wordt onderscheid gemaakt tussen conventionele stoelen, speciale kinderzitjes die verkrijgbaar zijn via de catalogus en aangepaste stoelen. Er wordt ook rekening mee gehouden dat de omstandigheden van de families in de loop van de tijd kunnen veranderen.
In Canada is het mogelijk een certificaat van vrijstelling van het gebruik van beveiligingssystemen verkrijgen wanneer zich uitzonderlijke medische aandoeningen voordoen. Het is echter vermeldenswaard dat, volgens de Canadese gids, de Medical Association of Canada duidelijk heeft verklaard dat 'er geen medische aandoening is die vrijstelling van het gebruik van een veiligheidsgordel rechtvaardigt'
Als een conventionele stoel niet kan worden gebruikt, moet medisch personeel dat doen al het mogelijke voor ouders om speciale of aangepaste stoelen te gebruiken, met name in die gevallen waarin naar verwachting dergelijke stoelen voor langere tijd (meer dan zes maanden) moeten worden gebruikt. Informatie verstrekken over de verschillende zitopties en waar ze te krijgen zijn, is essentieel om te voorkomen dat ouders zelfgemaakte en onveilige oplossingen gebruiken. De genoemde gids bevat in het laatste deel ook een gedeelte van de bevestiging in het voertuig van die medische apparatuur die continu moet worden gebruikt door kinderen met speciale behoeften.
Verenigde Staten
Is misschien het land dat de meeste aandacht heeft besteed aan reizen met kinderen met speciale behoeften of ten minste het land met meer toegankelijke informatie over dit onderwerp. De American Academy of Pediatrics pleit ervoor dat het de kinderartsen zijn die het belang van veiligheidssystemen voor kinderen met speciale behoeften voorschrijven. In deze natie zijn er verschillende gidsen en voorschriften opgesteld door verenigingen van automobilisten, ziekenhuizen en andere entiteiten.
Onder de specifieke aanbevelingen van de AAP zijn:
Voor baby's
Veel kinderen die speciale gezondheidszorg nodig hebben, kunnen conventionele kinderzitjes gebruiken en in deze gevallen is het beste alternatief om een normaal kinderzitje te gebruiken. Het gebruik van "speciale" kinderbeveiligingssystemen kan in veel gevallen worden uitgesteld totdat het kind het maximale gewicht of de maximale grootte overschrijdt die het conventionele kinderzitje toestaat.
Kinderbeveiligingssystemen mogen nooit worden gewijzigd of anders worden gebruikt dan wordt aangegeven door de fabrikant., behalve als de stoel na aanpassing opnieuw is getest en voldoet aan de voorschriften voor de goedkeuring van kinderzitjes.
Wanneer de achterkant van het kinderzitje te verticaal is en dit ertoe leidt dat het kind zijn hoofd naar voren laat vallen wanneer het op een naar achteren gerichte stoel zit, wordt aanbevolen om een handdoek of een stuk opgerolde stof onder de stoelbasis te plaatsen om ervoor te zorgen dat de helling van de rugleuning van het kinderzitje niet groter is dan 45º en overeenkomt met de helling die is opgegeven door de fabrikant van het kinderzitje.
Voor het verlaten van het ziekenhuis, moeten premature of ondergewicht kinderen in hun kinderzitjes zitten en worden geobserveerd en gecontroleerd door medisch personeel. Als het kind een van de volgende symptomen ervaart, moet het in een koekoek of reiswieg worden vervoerd waar het kan liggen: lage bloedzuurstof, trage hartslag of apneu.
Voor grote kinderen,
Wanneer een kind de maximale gewichts- of lengtelimiet van zijn kinderzitje bereikt, maar nog steeds extra houdingsondersteuning nodig heeft (bijvoorbeeld in het geval van kinderen met cerebrale parese, slechte controle van de nek of het hoofd, of met bepaalde neuromusculaire aandoeningen), er zijn verschillende alternatieven om beschermd te blijven reizen.
Sommige kinderen met een handicap kunnen een betere houding en meer ondersteuning op rompniveau krijgen als ze reizen in conventionele stoelverhogers. De stoelverhogers helpen de veiligheidsgordel van het voertuig correct op het bekken en de borst van de kinderen te plaatsen.
Conventionele driepuntsgordels kunnen ook voldoende zijn om de borst van sommige kinderen met speciale behoeften goed te ondersteunen.. De riemen moeten in ieder geval correct worden gebruikt: de onderste band moet laag en plat op de heupen zijn en de bovenste band moet worden afgesteld zonder openingen op uw borst.
Specifieke aanbevelingen worden gevolgd door anderen die reageren op allerlei speciale voorwaarden die kinderen met speciale behoeften kunnen stellen
Zweden
Zweden is een ander land met meer informatie over dit onderwerp in de internationale literatuur. In 2003 werd een handleiding in het Zweeds gepubliceerd (en later vertaald in het Engels), die 'Veilig reizen: verkeersveiligheid voor kinderen met een handicap' wordt genoemd..
De Zweedse handleiding Het is vooral gericht op ouders van kinderen met speciale behoeften, maar het wordt ook routinematig gebruikt door ambtenaren en degenen die verantwoordelijk zijn voor transport- en sociale bijstandsbeleid, school- en speciaal transportchauffeurs, werknemers van technische assistentiecentra en pediatrische klinieken, verzekeringsmaatschappijen, evenals leraren of leraren van kinderen met speciale behoeften
Het enige algemene advies dat kan worden gegeven, is dat het altijd noodzakelijk is om met de arts of kinderarts te overleggen wat de specifieke mobiliteitsoplossingen zijn voor elk kind met speciale behoeften
En zodra ik delen van de internationale ervaringen heb beoordeeld, plaats ik u naar de volgende aflevering, waarin u beschrijf enkele oplossingen voor speciale situaties.
