De taalontwikkeling tijdens de eerste jaren van de overname lijkt op een zeer onregelmatige manier. Dit is te zien op kleuterscholen, om te zien hoeveel kinderen zonder problemen snel de wereld van de mondelinge taal hebben bereikt, terwijl anderen ernstige problemen hebben met het leren.
Onder de kinderen die problemen hebben met taalverwerving, is een groep geïdentificeerd, de Specifieke taalstoornis (T.E.L.), een vertraging in de verwerving van taalvaardigheden die verschijnt zonder intellectuele, sensorische, motorische, affectieve of neurologische veranderingen.
Laten we eens kijken naar enkele aspecten die verband houden met T.E.L., zoals definitie, diagnostische criteria, gerelateerde factoren, kenmerken en interventie.
Definitie van specifieke taalstoornis
Een kenmerk van T.E.L. Het wordt niet bepaald door wat het is, maar eerder door wat het niet is. Dit komt omdat er een grote variabiliteit is tussen het gedrag en de manifestaties die verband houden met deze taalkundige moeilijkheid.
De T.E.L. het kan variëren zowel in het aspect van de taal die wordt beïnvloed (in de geluiden, grammatica, vocabulaire, taalgebruik ...) als in de beschadigde modaliteit (expressieve taal of uitgebreide taal)
De algemene trend is dat de term T.E.L. Het omvat zowel taalstoornissen van neurologische oorsprong als die gerelateerd aan ritme en snelheid bij taalverwerving (bijvoorbeeld taalvertraging)
Vanuit het oogpunt van logopedische interventie is het echter handig om onderscheid te maken tussen Language Delay en T.E.L., omdat het een fijnere aanpassing van interventiestrategieën mogelijk maakt en de nodige educatieve respons voor kinderen met taalproblemen mogelijk maakt.
Criteria voor het diagnosticeren van specifieke taalstoornis
De taal van het kind ontwikkelt zich gedurende een lange periode en dat maakt het moeilijk om diagnostische criteria te geven.
Taalbeoordeling om de consistentie van T.E.L. te bepalen. Het wordt meestal uitgevoerd met behulp van gestandaardiseerde taaltests, het passeren van een test om gehoorproblemen te detecteren, geen recente afleveringen van sereuze otitis media te presenteren, geen neurologische problemen, afwezigheid van misvormingen in het orale gebied, in staat zijn mond-, tongbewegingen uit te voeren , kaken ... correct, etc.
Hieruit volgt dat het niet eenvoudig is om kinderen met T.E.L. te identificeren.
Factoren met betrekking tot het verschijnen van een specifieke taalstoornis
De verwerving van kindertaal met T.E.L. Het is vertraagd, en dit ondanks het ontvangen van voldoende taalstimulatie, een normaal vermogen om taal waar te nemen, een goed georganiseerd brein voor leren en structuren waarmee verschillende spraakgeluiden correct kunnen worden gearticuleerd.
Er wordt gesuggereerd dat T.E.L. Het wordt geassocieerd met multifactoriële problemen, dat wil zeggen de combinatie van een slecht gestructureerde familieomgeving die tekorten vertoont in taalstimuli, hetzij door problemen van het kind, door omgevingsoorzaken of negatieve reacties op de taalstimulatie van het kind door volwassenen. (slechte structuur van zinnen, slechte uitspraak van fonemen ...), evenals een familiegeschiedenis van taalachterstand.
Het is echter niet ongewoon om vaak bepaalde discrepanties te vinden in de evolutie van de cognitieve en taalkundige ontwikkeling.
Kenmerken van de specifieke taalstoornis
Hoewel kinderen met T.E.L. Ze hebben alle voorwaarden voor taalverwerving, het bewijs lijkt aan te tonen dat hun leren bepaalde moeilijkheden oplevert.
- Fonologisch tekort: de verandering lijkt meer plaats te vinden in de processen van auditieve discriminatie en beïnvloedt de mechanismen die te maken hebben met betekenis (mentale representatie of concept; bijvoorbeeld het beeld van een fiets) en de betekenaar (de geluiden; bijvoorbeeld de ketting van fonemen die het woord 'fiets' vormen). Ze gebruiken strategieën om zeer onvolwassen geluiden waar te nemen, woorden coderend in termen van hele lettergrepen, zonder het besef dat spraak in kleinere eenheden kan worden verdeeld.
- Morphosyntactisch tekort: Er zijn ernstige beperkingen in het vermogen om regels waar te nemen, te verwerken en te ontwikkelen die taalkundige generalisaties mogelijk maken, een situatie die leidt tot een grammaticaal systeem met enorme fouten. Het is bijvoorbeeld heel moeilijk voor hen om de bepalende "la" te gebruiken voor al die woorden van het vrouwelijke geslacht, hoewel ze het soms ruim voor een geleerd woord gebruiken.
- Lexosemantisch tekort: Er zijn ernstige beperkingen in hun vocabulaire, omdat ze een kleiner aantal bekende woorden verwerven in vergelijking met kinderen van dezelfde leeftijd, samen met een beperkt begrip van woordenschat en problemen bij het herstellen van woorden uit het geheugen.
- Pragmatisch tekort: Problemen worden ontdekt bij het begrijpen van communicatieve handelingen, een omstandigheid die optreedt wanneer een kind met T.E.L. reageert niet adequaat op een communicatieve vraag (bijvoorbeeld door hem te vragen wat hij op school heeft gedaan), om redenen zoals het gebrek aan begrip van de gebruikte woordenschat, een zekere mate van verwarring vanwege de lengte en / of complexiteit van de zin, het gebruik van een stijl indirect in spraak of gewoon omdat het kind niet in de juiste richting wil reageren (in plaats van te zeggen wat hij op school heeft gedaan, vertelt hij ons wat er in het laatste hoofdstuk van zijn favoriete serie tekeningen is gebeurd).
Interventie bij specifieke taalstoornis
Twee van de meest gebruikte technieken zijn vorming (Het kind arriveert door opeenvolgende benaderingen om een woord of uitspraak uit te drukken. De volwassene versterkt systematisch elke aanpassing van het kind aan het doelgedrag. Bijvoorbeeld: we spelen de bubbels en het kind wil meer, maar drukt het niet verbaal uit. al snel zegt het kind "ma" (of een ander geluid). Op dat moment versterkt de volwassene het blazen om bellen te blazen terwijl hij zegt: "Zeer goed. Meer bellen!") en het modelleren (De volwassene fungeert als een model met het doel dat het kind een dergelijk model imiteert om een bepaald verbaal gedrag vast te stellen of een eerdere fout te corrigeren. Bijvoorbeeld: het is mogelijk om objecten te verbergen. Eenmaal verborgen worden objecten tijdens het zoeken 'geroepen' zodat het kind ons imiteert).
Er moet rekening mee worden gehouden dat de taalstoornissen van deze kinderen het ontstaan van leermoeilijkheden, problemen bij de ontwikkeling van begrijpend lezen en op sociaal en emotioneel gebied zullen vergemakkelijken.
Daarom is het verschuldigd zoveel samenwerken met ouders (om beter met uw kind te communiceren), zoals met de school (en probeer dus dat de taalproblemen van kinderen met T.E.L. geen invloed hebben op hun emotionele, school- of sociale ontwikkeling). de Conclusie
Aarzel niet om uw opmerkingen achter te laten voor andere vragen over deze taalstoornis.
